Çocuk Melek Olmasa

Ruhun ayak izini bulup sılaya dönsek,
Görerek dost yüzünü mesut olarak ölsek.

Yaşamak zorun zoru, mutluluk aklın zoru,
Yürekte duran koru, kalbi buzlara bölsek.

Kuru bir lokma yiyip, buna da şükür deyip,
Öksüz çocukla doyup, yetim çocukla gülsek.

Kulaksız vicdanlara, gönlü âmâ olana,
Tabip olup onlara, biz de vesile olsak.

Gözyaşı büyük nimet, çorak kalplere rahmet,
Birazcık çekip zahmet, dünyayı cennet kılsak.

Nefisleri eğitip, kötülüğü yok edip,
Değişimi reddedip, tertemiz insan kalsak.

Kötüde olmasa el, hoyrata açmasa gül,
Masum bebekler değil, keşke biz melek olsak.