Dünya Denen Bu Handa

Ruhunu alevlerde bıraktığı mazisi
Canı yakan sözleri bedeninin kamçısı
Güneş kubbede parlar, karanlıklar dağılır
Vuslat muştularıyla geçer gönül acısı.

Mazinin bulutları peydah olsa her anda
Nefes alışta bile, alev yanar o canda
Gökyüzü karardıkça, yeryüzüne sağılır
Tufan belirir o an, dünya denen bu handa.

Şeytan melek rolünü istesede yapamaz
Özü duru olanlar doğru yoldan sapamaz
Haklı köşede pusmuş, haksızlar hep bağırır
Gökten aydınlık yağsa tek bir zerre kapamaz.

Başlar olduysa ayak, ayaklar oynar başa
Güvendiğin insanlar benzerler kara taşa
İyi gününde herkes dostum diye çağırır
Bir gün muhtaç olursun, gerçek bir arkadaşa.