Dünya Yeniden

seni ne vakit
öpmelere çalışsam
alnının aklığından
papatya tarlasına dönüşür yüzün

yeniden kurulur dünya

kötülükler toplar
pılısını-pırtısını

zulümlerin kaynağı
soyu-sopu şiirsizliğin
çeker-gider

saçlarının arasında
gezinir ruhun
bitişik
ayrı

karnında
kelebeklerdir artık
kimbilir, kaç çarpı onlarca

zümrütten bir kısrak olur
teninde
azgınlıklar

alev yüklü gemiler geçer
kıpkırmızı denizinden ağzının

çırpındıkça çırpınan
yığınla ceylân yavrusu
susmaların
susmaların

işte, sayısız güneş sana
aha, tanrı!

bir sevda parabolü sonsuz
koordinatlarında sözcüklerinin

yeniden kurulur dünya

(*): Aşk Odur ki adlı ikinci şiir kitabımdan