Dünyalık

Ne baharı gördün sen, ne karda top oynadın
Daldın dünya hırsına, hiç farkında olmadın
Sevgi aşk, iyi niyet, hiç biri yoktu sende
Cennete arsa alıp, cehennemi boyladın.

İşin gücün riyaydı, iki ruhlu gibiydin
Birine zulm ederken, diğerinin itiydin
Bence, açgözlü sefil, nefes alan bir ceset
İnsanlıktan nasipsiz, sen iblisin tekiydin.

Dünyalık amelindi, gözün hep yukarlarda
Neyi aradın bilmem, kehanette fallarda
Kibir denen illete, müptela bir hastaydın
Hiç nur, hiç huzur olmaz, senin gibi kullarda.

Elin hayra uzanmaz, şerre kapın açıktı
Hiç edep hayâ bilmez, lafın açık saçıktı
Öfke, küfür, huysuzluk, senin tek marifetin
Dilindeki kantarın, topuzu hep kaçıktı.

Aslın da çok güzeldi, görebilseydin eğer
Manada dolu olmak, fedakârlığa değer
Yüreği boş sevgisiz, gönül fukarasıydın
Şimdi çırpın bakalım,yaşamamışsın meğer

Köksüz kuru bir ağaç, dalındaki taştın sen
Satsam beş para etmez, anlamsız bir baştın sen
Çok kalp kırdın can yaktın, çokta kul hakkı yedin
Şu aldığın ah'arla, gözlerdeki yaştın sen.

Gülcenaz