Dünyaya Sesleniş

Gülmüyor ah yüzüm hiç gülmüyor
An durmuş, yapraklar dökülmüyor
Günah omuzda ağır yük gibi biner
Benim dışımda hiçkimse üzülmüyor

Halime bakma ne olur kendine bak
Gençliğimin ıssız tabiatı çöker ancak
Konuşmak, gezerek eğlenmektense
Ölümün korkusunu yaşarım ağlayarak

Gün geçer kabir cesetlerle dolup taşar
Ya Rabbim, var mı senden yücesi yâr
Azabından korkup sana sığındığım vakit
Ecel kapıyı çalarsa toprağımı eyleme dar

Yakma bizleri cehennemin kızan ateşinde
Koşmaktan yorulduk artık nefsin peşinde
Durunca kalbimi nur aydınlatsın iyileşeyim
Ruhumla, bedenimle ısınayım güneşinde

Gencecik bir kızın yüreği yanarmış
Rahmetli annesini andıkça ağlarmış
Dünya öyle zalim ki bize zindan olur
Mevkii, makamı sevene para saçarmış

Fakirlere, kimsesize adalet vermezmiş
Aç ve susuz yaşadığına şükrederken
Zengin gelecek korkusuna mal yığarmış
Halbuki Yaradan hepimizi her an deniyor

'Cehennem azabından Bana sığının' diyor
Bizler kötü ruhları arındırıp kurtulmazsak
Çekeceğimiz azapta pişmanlık doğacaktır
Keşken fayda etmeyecek nefes kesilince

İşte o zaman dünya hayatında ben diyerek
Övündüğün ete ve kemiğe bürünen o vücut
Bil ki şu anda toprağın altında çürüyor olacak
Karanlıkta yalnız yatarken sessizce donacaksın