Dur

Beynimde bir kıpırtı diyor ki; Savaş! Savaş!
Vicdanım haykırıyor; Dur yapma! Yavaş! Yavaş!
Hangisini dinlesem bir ikilemde içim
Birçok ben var içimde her biri biçim biçim.
Birisi felç ediyor tutuyor kalemimi
Birisi haydi diye sürüyor elemimi.
İstediğim bir damla yalnız bir parça huzur.
Nefsim ne derse desin ne olursun elim dur!

Uhuvvet rüzgârları dokundukça tenime
Bilirim zarar vermez düşmanlık bedenime
Farkındayım her şeyin bilmek bir çare değil
At kendini yerlere nefsim önümde eğil!
Kendini yenemeyen ben çaresiz bir kulum
Sınavlarla sınıyor dünya denen okulum
Beni böyle yıpratan şeytanın oyunudur
Bırak şekva etmeyi ses çıkarma dilim dur!

Dünler zifiri gece yarınımsa karanlık
Kimden ışık beklerim geleceğe bir anlık
Kâbustan kurtarıyor bitmek bilmez dualar
Düşlerimi süslüyor Hak'tan gelen şualar.
Her sabah ezanında huzura kavuşurum
Kaybolur önümdeki beni çeken uçurum.
Günahlarım sırtımda kambur üstünde kambur
Günden güne batarım yazma artık kalem dur!

Tutuşsun kâğıtlarım tutuşsun parmaklarım
İsyan sözcüğü saçan tutuşsun dudaklarım
Kaybolsun gözlerimden ateşlenen kelime
Cümleler parçalansın olsunlar lime lime.
Harap ettin kendini sus artık deli gönül
Hakkı bilen insana yakışmaz mı tevekkül?
Temizlenir mi bilmem üstümdeki bu çamur
Ezaya salan lâin git başımdan zalim dur!