Durak

Koyu bir yalnızlık birikti 

Sabahlayan şakaklarımda

Hüzünlü akşamlar yaslıyor başını 

Yorgunluk duraklarında 

Sonraya açılan penceremde gün batımı 

Renkler bile yitirmisken anlamını 

Hâlâ mırıldanıyorum 

Senden bana hatıra kalan şarkıyı 

Avuçlarımda kalan buğday yanığı...

Kirpiklerimi ıslatıyor hasretin 

Derken düğüm düğüm dilim 

Konuşmaya mecali yok kelimelerin 

Sen yine çözülmeyen bir düğüm 

Yağmur yağıyor yine 

Bulut taşıyor bakışlarım 

Her bugusunda sen geçiyorsun gökyüzümden ,

Ve ben semaya kaldırırken başımı .

Geçip gittiğim yollarda 

Tüm yolculuklarım sana 

Daha kaç durak özlemim bilinmez ..

Derken uyku tutmuyor yine 

Gölgen değiyor sanki duvarlarıma 

Sarılsam diyorum gülüşüne 

Ve asılı kalsam öylece..

Pranga yemiş duraklardayım ....

Bir mahkum edasında bulacaksın ,

Dönecek olursan geriye...