Durduk Kendimizde
Çağın yükü vardı üzerimizde
Şiirlere vurduk kendimizi
Ümitsizlik limanına demir atmadık
Güneşli bir yarına kurduk kendimizi
Kırık bir tel her dem sazımızda
Sevap da günah da var yazımızda
Bir sevda'nın yükü vardı omzumuzda
Layık mıyız diye sorduk kendimize
Bu dünyaya geldik çokça şaşmaya
Yol aradık yürümeye koşmaya
Dağlar müsait değildi üstünden aşmaya
Sağa baktık sola baktık durduk kendimizde
Yazdıkça atıyor insan içinden,karaladıkça usul usul gidiyor kötülükler sanki... Kaleminize sağlık Nuh bey...Sağlıcakla...