Durmak

Tüm cümleler küsmuş dilime
Gönlüm bedenime küs
Bedenim ruhuma küsmuş
Taşımaz bir sadal beni mavi göz denizinde


Boğuldum susuz çölerde
Sehrap hayalini gören gözlerim
Boş odada duvara asılı resmine seslenir dilim
Koça bir hiç yaşamış geçliğim


Sus gönlüm sus suclama onu
Bahar yağmuruydu toprak,ta gelen kokusu
Çamur bulaştı ayağına anlamaz a hali
Kırk kırbaç vursunlar onun yerine gönlüme

Sus dilim sus koca bir hiç yaşamış bedenim
Her kırbaç bir ömür alsın canımdan can
Yoktan var eden duyar karıncanın feryadını
Bilmez ahali gönül gözünü