Duru

Kaldı çürümüşlüğü kendinden eski,
Yanılmışlığı dayanılmaz acıtan güne küsmüşken kaldı
Cebinde geceden kalma iki ıslak söz,
Sevgisine değememiş iki siyah göz
Görmemek için inat edermişçesine bakmazken,
Dokunmaktan utanıp görünmemek için yakarırken
Öylece kalakaldı...

Özleminin kokusu acıkmış yanlarına sürtünürken kaldı
Ezilmişliği ile dalga geçenlerin salyalı gülüşleri pisken,
Ve aynı gülüşler yakarken içinin en çocuksu yerlerini, o durdu.
Öyle ki sanki dünya da durdu
Söylenmeyenler ordusu saldırırken pervasızca
Diline yapışan her cümle onun sırdaşı oldu

Kaldı, bilmediği bir ağacın öykülerinde sabahladı o gece
Elindeki çizgiler çoğaldı beklemekten
Yanağındaki ona ait olmayan bir gamzenin esiri oldu
Çok geldi her şey eskisinden ve daha da katı
O yandı, kül olmayı arzuladı bir kere daha
Durmak iyi gelmişti yalana hiç gerek yok ya
Durdu biraz daha eskisi gibi durdu
Ve kendine dedi ki
Selam olsun sana Taranta Babu

07.12.09

Nadir