Düş 13

Aşınmış kaldırımları var hayatın, örseli...

Diye düşündüm demin, saçımı düzelttim.

Sessiz bir akşam gibi değil yine, akıl deli.

Koltuğa daha mı gömülsem, gün de gitti.

Uçak uğultusu gelmiyor artık, hava durgundu.

Saklı köşeleri vardı gönlümün, kim bilir,

Ege esti gözüme, evet mavi de güneşe vurgundu.

Alt komşunun köpekleri havlıyor, bir ses...

Pencereye gittim, köşede yine bir kaç kedi,

Belki kelimeleri döksem, bir yap boz gibi,

Önce elim değer, sonra gözüm, çekinirim.

Neden müzik çalmadım, oysa yeni plak aldım.

Şimdi sokak lambası titrek titrek yanıyordur.

Bir adam geçse, içinde anıları, elinde sabah.

Dur bir dakika, yalnızlık bir kereye mahsus,

Ve ne diyordu hani şu şarkı, bulayım onu,

Her zaman böyle miydi? Bilmiyorum.

Sanki dokunulmazdı çocukken, ağlamak.

Ve bir başka gün gibi dünü yaşamak.

Sonra aklıma geldi Süreya, o, ne demişti?

Beklemek, gövde kazanması zamanın...

...

Kuşlar toplanmışlar göçüyorlar...

...

Şarkı söyleyesim var, avazım çıktığı kadar.

Söyleyesim var, biliyor musun?

Nereden bileceksin...

Uyuyorsun.