Düş Pazarı

Tam gitme mevsimiydi dediğin gibi,
Hani,
Toprağın yağmura doyduğu,
Güneş tenini ısıttığı,
Denizin durulduğu,
Gözpınarlarında yaş kuruduğu zaman.

İşte tam zamanı gitmenin,
Lâkin..
Bir hayli yorgun,ürkeğim bu vakit.
Hani bulsam,
Gölgene dahi sığınacak gibi,
Ya da korkularımı giyinip mücadele zamanıydı.

Bilemedim!
Gitmelerin bu denli geri adımlarının olduğunu,
Yüreğinde ki sancıların üstünü kapatmak,
Zormuş,yarım yamalak gülümsemeler bırakmak çehrene.

Öğrendim!
Hep sancılar büyütürmüş gece,
Gece içinde kaygılar yürütürmüş,
Bildim.
Ne bir sancı,
Ne de bir kaygı bilirmiş giden,
Öğretirmiş kadın,
Heceleyerek not düşermiş adım başına.

Kendi gölgemi izleyip küfürler yağdırdığım vakit,
Mevsim birbirine geçer,
Ben,benden öte bir mevsim olurum pencerene,
İster yağmur olurum dudaklarına,
İster güneş olurum gölgene..

Sahi,
Kaç mevsim yaşadın bu denli delice,
Ki ben ne ıslatabildim,
Ne de ısıtabildim gölgeni.

Üzgünüm..
Gidişine dahi sığdıramadım içimi,
İçim,gölgeme engel.
Adımlarım öksüz,dualarım yetim.
Başım yüzüne dönük,
Dua'larım sana diyemedim.

Öksüzlüğüm ve yetimliğime inat,
Geceleri rahmimde uyuturdum mutsuzluğumu,
Sabaha yine düşük yapardı yokluğun.

Sonra ben yine buralarda,
Sensiz,sığ,yalın bir yalnızlık içindeyim.
Her mevsim yoksun,
Hergün biraz daha yenik..

Hergünüm diğerinden öte,
Senden öte bir ölüm gibi,
Yapayalnız işte..
Gitme vakti demiştin sahi,


Cihan diz kırdı bedenime,gitmelerim ölüm.