Düşe Kalka...

ömrümüz hep
beklemek ve gitmekle geçti,
doğmuşuz bir kere
yapacağımız
başka bir şey de yok,
tren beklersin
otobüs beklersin
sevdanı beklersin
gitmenin arifesinde,
git git git
bitmek bilmez
ne yol nede umut,
çakılıp kalmışız bir kere çercevesine
kimi kader der kimi şans,
kimi de
boş ver gitsin,
yani
bir nevi fani
imtihan ertesine imtihan
mükafatları göz kamaştıran
içlerimizi hoplatan
kabulümüz sorgusuz sualsız,
hasretimize özlem
arayıp bulamadıklarımıza teselli
zemzem suyunla yıkanmış,
neyleriz
insanız işte
tüm hata ve doğrularımızla
birisine günah diğerine sevapta denilen,
bilmezler mi ki
aslında
hepsi içimizde
ya asılmış yada bir kuş gibi azad edilmiş
bir tek eksiğimiz
farkına varmak
ona tutunmak
düşsekte bir gün bir yaprak gibi
yele karışıp kaybolsakta,
unutmayalım ki hiç bir zaman
gittiğimize değsin beklediğimize de ona keza,
nasıl
mı
mesela
severek
mesela
belki de sevilerek
pastaya çilek misali,
bunu bugünden biliyorsak
kim beklemez ki kim gitmez ki koşarak acaba
bugünden tezi yok
deyip
düşe kalka
seke seke olsa da...

(Berlin,27.03.2018)