Düşersem Kollarından

Sahipsiz ilkbaharlar mevsiminde nereye düşse gözlerin,
Bensizliğin yorucu uğultusu soracak sana, her adımda... ''Neden?'' diye.
Son kelimeye takılıp aklım, düşersem kollarından...
Bil ki, seni, Ümitsiz Periler Ülkesi'nde hep bir prensese benzettim ben.
Koca bir vedayı kısacık bir elveda cümlesine sığdıramadığım için,
Habersizce gidiyorum şimdi.
İçimde koca bir düş kırıklığının her iki parçasınıda taşıyarak.
Katilin öldürdüğü bir adamın kanını elbisesinde hep taşıdığı gibi...
Taşıyacağım içimde seni.