Düşler

kara basan gecelere sığındı imdatlık yanlarım
yaradana uhdelikler içinde
dua istikakları içinde
vurdum duymaz akibetlikler taşır mecnun yanlarım
hakir gören sevgiliye yumulmuş
ahkar yaşar ellerim

nerdesin beni ben eden vurgun ayyuk-i düşlerim
afakan gece sığınacında
ağlama duvarına çevirdiğim yastık uçlarım

zoraki ufuklarda kaldı ben ve baş harfim
sonlanma içinde son güfteyi
karalıyor
nasırlı ellerim
hükm et bana ve ne kadar art kaldıysa
lüzumsuz yanlarıma

düş bir kalem daha
bendim eksik kalmasın ey ucube beden

bir mozart senfonisi eşliğnde yaşarım
nazenin yarınlarımı
yada rodrigo konçertosunda raks eder
göz yunağında endülüs rakkaseleri

avurt kadar ekmek dilimı kalmadı umudum
aç bi aç yaşarım
neylersin fukarlık bu
bazen tok çoğu zaman aç
yaşar giderim

kaldır karabasan gecelerini ayyuklarımdan
ritmine uydum hayatın
varlığımda olsa
yokluğumda

naçar--ketum---riya

ne derdim
eskiden sana hatırlarmısn
sen keremin aslısındana
mecnunun leylasındanda güzelsin
sen rabbimin bana
bağ-ş ettiği ezelsin

nafile nafile
ne senden bende bir iz kaldı
ne sen beni yüreğinde zerre taşırsın
boşver be dünya güzelim
sen bensizliğe çoktan alıştın
yok oluşumada alışrsın