Düşlerimde Kalan Şehirler

yüksek sesle söylenen harfler varsa da
ağaçlardan önce döker yapraklarını insan.
oysa sonbahara daha ne çok var,
kim bilir ki çarpılmaları,
o sokaktan geçerken kim bilir ki...
ya da bir bulut çarptığı an diğerine
yıkılır gök, sen hangisine bakacağını şaşırırsın
babaannem hep söylerdi ve ben daha çocuktum.

her köşede ayrı bir resim,
her resimde ayrı bir acı;
en baştaki Ayamama' yı hatırlatır
ortadaki ise daha yeni, 10 ekim, gar!
hala ne çok felaketler gelir seslerinden,
hala bir yanım su bir yanım insan.

belki de insanlar kadar yorgun
belki de ölüm öncesi insanları kadar
sessiz ve bir o kadar solmuşken
kent girişlerinde karışır gözlerim kimilerine.
Tanrı çarpmalarının hangisi daha iyi ki
yine de saklı tutar
içimde yüreğimi kimi haykırışlar..

aslında,
ambulansları anlatır zaten kimi şehirleri
kimilerini ise başka, başka arabalar,
ne fark eder; hastane ya da hapishane..
sıcaklar kavurdukça ne çok hikayeleri dökülür
ardından da ne çok sessizlik.
sessizliğe bürünmek oysa susmak sanılır
söyle, susmak mıdır sence gelecek?

çarpılmalar,
Tanrı korusun deriz de, gizlidir Tanrı çarpmaları
hangi gün olursa olsun döker yapraklarını,
bir tanesinin bile üzerine basmak ne kadar acı,
gök gürlemelerinden hemen sonra
görmesin bir kere toprak yarılmaları,
kayar düşersin, büyük harfler arasından kayar düşersin.

doğu ya da batı;
yürürken şehirlerin kenar mahallelerine
gözlerim hep derelerinde,
bir de ağustos böcekleri sarmışsa
biri gider biri gelir ambulansların
kimi tabutlar da ne çok sessiz.
ah! düşlerimde kalan şehirler
ne çok haykırış birikti, bir çoğu da yüreğimde saklı.

Temmuz, 2017