Düşlerimdeki Kalleş

Kaç zamandır düş görüyorum,sensizliğimin eşiğinde
Düşlerimde bile kalleşliğin kol geziyor. Adım, adım
Yalnızlığım,acabalarım tempo tutuyor belkilerime
Sensizliğin sessizliği gittikçe artıyor yüreğimde

Yine sabahladım düşlerimin karanlık yollarında
Gecelerim karıştı gündüzlerime seçemez oldum
Seni ben gibi görmüştüm, ben bilmiştim, can demiştim
Öyle bir vurgun vurdun ki seninle ben benden oldum.

Bumuydu dürüstlüğün, bumuydu mertliğin bilemedim.
Düş bile olsa inan kendime yediremedim.yediremedim.!
Ben, belki seni senin beni sevmediğin gibi sevdim
Ama olmadı güzelim sen kalleşliği yeğledin.kalleşçe

Belki sence önemi yok bu duyguların bilemezsin elbette
Yalnızlığında yoldaşlık vardı,geldi geçti umurundamı
Artık dost ta var çevrende kimbilir beklide ne...
Biz alışkınız düşlerde de gerçekte de kalleşliğe

Neler gördük neler yaşadık bilemezsin,sen nesinki
Neki senin kalleşliğin, neki yüreğe vurduğun hançer.
Boş ver.! vurdunya çek git bakma arkana,sakın bakma!
Yaraladığın insandı,sana ne değil mi ölsede, kalsada.

Bakma onun densizliğine ne yaşadıki seninle ne istesin
Ne sevgisiymiş üç günde boş ver umursama çek git güzelim
Çek git be bırak yıkılan yıkılsın kahrolan kahrolsun
Senmi dedin sanki sev diye,değilmi.İşte insanlık be güzelim

Bırak can çekişen insanlık olsun,sakın üzüleyim deme
Sen ne kadar vurup kıysanda ben insanım kıyamam sana
Düşlerimde bile sana kıymadım. sen vurdun, vurdun...
Ben yine kıyamam çünkü sevdim, sevdim dürüstçe.

16.01.2008
Çetin ÖZMEN