Düşlerime Gülüşlerini Sardım

*..ben senin gülüşlerine acılarımı serptim...(M.Gözetlik)

Her kaçışın içimde bir uçurum k/alırken..
yüreğimin kıyısında çağlayan sulara
düşüme acılar sararken avucumda gülüşün kalır.

ben senin sabrını susuz çölde susamısçasına bekleyişini sevdim

gel gönül tahtına
ben senin düşüne aldığın acıya gülüşlerini k/attım
ben seninin farklılığını sevdaya koşmanı
olağanca bağlılığı bir kuşun ürkek tetirginliğin kadar uçup kayboluşunu

ve yaşama tutunmuş bağlılığını sabıra bırakılan hülyalarını sevdim
ben senin yol uzunken kestirme yoldan gidişini sevdim

ben ve sen yolların kaf dağından yuvarlayan taşlar gibi
her umuda kalktığımda kırık gönül yarası düşer toprağa
filizlensin diye mi yoksa kuruyan otlarla mı yansın

ben senin umudun yolunda gözyaşından dökülen her damlanın parlaklığını sevdim

ben yürüdüğüm yolları bastığım toprakta incinen gülleri
koşarken
yada konuşurken
ağzımda çıkan her harfin umuda dökülen

öğüdüm olsun ki gönüle kalan bir yaprak misali özümle düştüğü yeri sevdim
kısacası ben senin toprağını sevdim

ben senin sevdaya karşı dürüşünü sabırla nehir gibi bakışını
sevmezsen de neşeni sevinçlerini içinde kaynayan yürek sularını sevdim

ben senin ufkunu düşlerine bağladığın gülünü sevdim
yaşarken gerçekliğini ürkekliğini uyurken ani uyanışını süprizlerini sevdim

ben senin yok sayışına suskunluğuna kalışını hiçe saydığın dik duruşunu sevdim

sevgimle tutkumla yoluna yürüdün seher yeli tenhalarda
ayaza saldığın taşları seyrine daldım da geçtim
kovalarken attığım taşın denizde seken taşın ardında düşen düşlerini sardım gülüşüme
acılara gülüşüne sararken kaçak tütün sardım gönül defterimdeki yaralara

seni severken durukta haykırışını sevdim
ben senin yaşama kuş b/akışını sevdim gülüm!

21*06*13*Karataş*