Düşlerimin Gelgit Sancısı

Seni sevmek aşkların en güzeli,
Bir o kadar da en beteri.
Sensin beni ben yapan,
Ve sensin yine beni benden alan.
Ruhuma nakış nakış işleyende sensin aşkı,
Kazıya kazıya silende.
Beni mutlu edende sensin,
En derinden üzende.
Sensin bulutlar üzerinde kanat çırpmama nedende,
Kaldırım köşelerinde derbeder gezmeme sebepte.
Ah sevgili!
Yar sevgili!
Sen nesin böyle?
Adına aşk mı demeliyim yoksa söyle?
Bir yanım senden ölesiye nefret ederken,
Diğer yanım neden durmadan adını zikretmekte?
Sana ne demeliyim?
Yârim mi?
Yoksa yardan öte yaram mı?
Hadi sen söyle.
Söyle ki artık bileyim.
Yar mısın şu gönlüme ömür boyu,
Yoksa yara mısın?
Bedenimdeki siluetine hayat boyu.
Söyle!
Söyle ki kurtulayım artık gelgitlerimden.
Şimdi kim bilir kimin yanındasın.
Sen benim nefesimi keserken,
Şimdi kim bilir kimin anındasın!
Sesin hala kulağımda çınlarken,
Sen şimdi kim bilir kimin zamanındasın.
Tam ümidimi kesmişken,
Aşktan, sevdadan yana...
Sen çıktın karşıma.
Bir zamanlar iyi ki varsın diye,
Kolumdaki yarsın diye dua ederken,
Şimdi gitsen diye yolunu gözlüyor bu beden.
Ne çok yoruldum seni sevmekten,
Ah bir bilsen!

YAZAN;
Elif TAŞDELEN
Halil İbrahim SARI