Düşlerin Çocukları

Yağmurdur aslında var eden ellerimizi
Dostlarımız bile anlamaz bazı hallerimizi
Ve dökecektir içini elbette yalnızlığımız
Aydınlanmamışlığa adanmış öyküler gibi

O sözler kılıçtır ve saplanmıştır kendi karanlığıma
Hep sızlatacak bilirim sabah ayazlarında

Pencerelerinde göz izlerimiz asılı durur
Seyreder gerçeğin izbeliğini seyreyler durur
Unutulmayacaklara doğar gün, hiç unutmayacaklarımıza

Yetinmez düşlemekle satırlar
Hiç yerine gelmeyeceklere ağlar,
Gizli bahçelerde unuttuğum kadınlar
Hiç yaşanmayacaklara ağlar,
İçimde eski bir kale gibi yıkılmadan dururlar

Belki de bir rüyadır
Derin, uçsuz bucaksız yalanlar değildir gerçek
Günden güne...
Belki bir rüyadır kurguladığımız düşlerden biridir belki
Ömür boyu sürecek bir düş
Ve o düşün şen çocuklarıdır günler
Kim bilir belki...

26.02.09