Anıların Kıskacında

Olmadı hiç
ölmeden önce yapılacaklar listem.
Yaptıklarım listesine düşülecek
birkaç güzel anı, birkaç güzel konu hariç
her şeyi de bu listeme koymadım.
Silmek istediklerimiz kadar olmasa da
kağıda dökemediklerimiz var.
Ahlar var
Keşkeler var
Anıların kıskacında
çoktur hapsolduğum. 

Sahi, yerini bilmeden ölümün
yapılacaklar listesini nereye asayım, neyle tutturayım.
Ani olmazsa belki birkaç sevi cümlesi,
birkaç özür ve teşekkür,
tabi bir de şükür son nefese, o kadar.
Gecinden versin, derler ama
güzelinden dilediğim
çoktur ölümün. 

Hani biz de insanız ya…
Gizlerim, sırlarım,
sıvası dökülmüş duvarlarım var.
Taş fırına serdiğim cam kırıklarım,
tedavi görmemiş çürüklerim var.
Bu yüzdendir belki gülüşlerim buruk,
saç uçlarım kırık ve yer yer karla karışık.
Kör kuyularında vicdanımın
çoktur boğulduğum. 

İnsanız dedik ya…
Tanırım sizleri kendimden.
Utanırım kendi kendimden.
Yargıç olmam kötü yazgıların öznelerine.
Yanlışını kınamam
Ve
Kıyamam nefsiyle savaşan insanın yaralarına.
Benim de kabuk bağlamaz yaralarım var.
Sevap günah tarlasında
çoktur kaybolduğum. 

İnsanız dedik ya, doğru
Eşitiz, elbet doğru
Hepimizin savaşları var, bu da eklensin doğrulara.
Lakin doğru değil düşmanımızın bir olduğu
Cepheler aynı değil,
Eşit değil savaştığım ordular bir başkasıyla
Kimi sevmemiş göz ile kaşın, aynalar düşman olmuş.
Kimi tutmamış dilini, öz dili düşman olmuş.
Kimi elini, kimi (…)
Kadına düşmanlık eden
bazen hiç çıkmaz erlerin meydanına.
Erkeklerin can pazarı kadınlara gülistan,
düşman başka başka olunca.
Ve
bu şiire gerek kalmaz bir melodi duyunca:
“Eller günahkâr
Diller günahkâr
Bir çağ yangını bu,
Bütün dünya günahkâr “