Düşman Belli Değil
Elbet bir ışık vardır,
Bak ufuklarda.
Pes etmek yakışmaz,
Biz erenlere.
Düşersek kalkarız,
Düştüğümüz yerden.
Düşman belli değil,
Dost belli değil.
Et tırnaktan ayrılır mı,
Sorarlar bana.
Kardeşi kardeşe vurdurana,
Hele bir sor.
Bu Bayrak göklerden,
İnmez bilirim.
Düşman belli değil,
Dost belli değil.
Yıllardır oyunlar,
Devam ediyor.
Sabrın sonu vardır,
Teste ne hacet.
Çanakkale Destanı,
Örnek değil mi.
Düşman belli değil,
Dost belli değil.
Dostunda biliriz biz,
Düşmanı da biliriz.
Biz ayrılmaz bütünüz,
Biz hep biriz.
Biz bir ölsekte,
Biz bin diriliriz.
Düşman belli değil,
Dost belli değil.
Dostu bilmem de (çünkü o da bir yerde tıkanabiliyor, belirleyici olan menfaatlerin çakışıp çakışmaması) düşman belli ve en tehlikeli ileri içimizdekiler maalesef... Ama sizin de: "Elbet ışık vardır" Diye ifade ettiğiniz gibi ışık var. Hem de öyle uzakta falan değil, içimizde. O ışığı yakan da Gazi Mustafa Kemal Atatürk'ten başkası değil. Nasıl ki onun ışığı içimizi hâlâ aydınlatıyor, işte öyle aydınlanacak hayat... Yeter ki ışığı kaybetmeyelim. Kaleminize sağlık...