Düşme Üzerime İstanbul

Düşme üzerime İstanbul..
Düşme işte..
Minibüs kahkahalarıyla uyanayım yeni güne..
Buz gibi suyunla, yıkayayım yüzümü..
Hiç olmadığı kadar mutlu giyineyim ve de üstümü..

Düşmeyiver bu kez de üzerime n'olur..
Sıcak poğaçamı gülümseyerek isteyeyim Satı abiden..
Ve cümleten selam vererek gireyim minibüse...

Düşme işte üzerime, sevdamın kokusu İstanbul..
Elini sıkayım komşularımın, bir bir sevinçle..
Aşık mısın oğlum desin, sevdiğim Ali abim..
Ve haykırayım dünyaya, avazı çıktığınca sesim..

Düşme, düşme, düşme işte...
Ve açayım dükkanımı, razı gelerek rızkıma..
Müşteri beklerken, demleyivereyim sıcak çayımı..
Demlenirken de çayım, paklayayım güzelce rızık yuvamı...

Ah zalım İstanbul ah..
Sallanıyorsun ada vapuru kıvamında görüyorum..
Düşme işte...
Yıkma dalından kopmamış hayallerimi..
Bırak ümitlerim bu kez de benimle kalsın..
Kalsın da, varsın İstanbul'um dahi yansın..!