Düşsel Avuntularda

Açılır penceresi gökyüzünün
Kapanır kapılarım birer birer
Ardım sıra izlerimde damlalar
Güneşin ellerinden
Geceyi gözlerinde söndürürcesine
Ey! Aşk...
Akınlar düzleyip
Yedi cihanı dize indirmekse
Kalbinin anahtarını kör kuyulara atmaksa
Sebepsiz yere suçlamaksa hayatı
Yaşama inat yalan söylemekse
Yârini yarınlarda sakınmaksa
Kırmaksa camdan kalpleri
Bir hiç uğruna
Dönüp bakmaksa vicdanın sızlamadan arkana
Neden aramaksa her telefonda
Ucuz olmaksa pahalının yanında
Yetersiz olmaksa güçlünün yanında
Samimiyetsizce sırıtmaksa
Saklamaksa kimilerinden kimilerini
Suallere yanıt bulamamaksa
Sebep sualden önce gelmiyorsa
Yüzün kızarmıyorsa
Artık ağlayabiliyorsan kimseye aldırmadan
Eskilere esaretsen yenilerden bir uzaksan
Bırak olmasın
Ne aşk ne meşk
Bırak yalnız çalsın
Bırak hiç olmasın
Hiç unutulmasın
Düşsel avuntularımız
Yalnız baharlarımızda.