Düş(s)ün Gecelerde

Gene mi
Bu gece yalnızlık düştü ömrüne

Gene mi
Lacivert'e boyanmış gecenin koynunda
Kendini unuttun

Bir şarkı gibi kendini sıyırıp hayattan
Nakaratında mı unuttun
Kendine aşkı muştularken
Kendi ipinden idam mı ettin
Son - baharı


Küsmelerin boynuna olmuş niyet
Kızma kendine
Gülün dikeni battı diye
Bülbül farketmez acıyı
Kan aksada kanatlarından


Susma sessizliğin koynunda
Konuş
içindeki adım adım koşan çocukla
Dur
Bak kırık olsa da aynadan suretine
Vur işte
Hayatın kıvrılmış kenarından
Tut elinden kendinin
Doğrul



Gene düş(e) yazabilirsin


Dalların kırık olsa bile gülümse
Gülen yüzüne
Gamzelerinden sıyrılsın
Düş(s)ün
Gecenin en imkansız saatlerinde

...