Düşümün Çocukları
mağrur bir gecenin kıyısında bırakırken gülmelerimi
dirilir düşümün çocukları birer birer
...
dört yanında büyürken kavgaları memleketimin
yırtılır zincirleri halka halka prangaların
bir uyanış türküsü söylenir ıslak ve dumanlı sokaklarda
umuda büyür yürekler
vurulur bağrında gül açar hançer yarası bir fidanın
yeşerir bir iken binler olur
bu haykırış yıkmak olur zindanlarını zalimin
sırça köşkünü yakmak olur haraminin
Üstadım içimizde ki çocuk hala özgürlüğe muhtaç...🤐 Kim bilir belki hayatın bir başka yaşanmışlığın da '' o '' içimizdeki çocuk özgürlüklerle büyür..🤐🤐😙
kaleminin izi silinmesin üstadım...😙
manidar güzel şiirdi tebrik ediyorum üstat selamlar.
Umut her zaman var olmalı hem çocukların hem de büyüklerin yüreğinde... Kutlarım Hüseyin...👍