Düşümün Gözleri Mavi B/akar

Hey İstanbul
sen dalgalarınla düş kurduğum maviye b/akarken
ben gönül g/özyaşım damla damla yağmur seli..!

bende yandım zaman zaman hasretle b/akardım yollarına
hep düş yorgunu sevdamla düşe kalka yürüdüm ardında..

unutma ki !
senden uzakta dağlar yollar aramızda varken
dört duvarlarımı süsleyen ruhumda yaşayan perisin
sen dünyamken
k/adınım adını yazdım hatıra defterin en başına

cennetine kapıldığım rüyayımiş
cehennem kapısına yol göründü
gün şen ola
sevinçler bulsun gözlerine

umut yolcularına mavili denizin rengi
kıyılarda ararken maviye odaklandı tam deniz ortasında bir ada

şu gördüğün dertlı başım
bir bakış yaşam içinde bir nefes aşk için
gözlerim senle doysun be güzelim

seni sevdiğimde anladım
ayrılıkları
yokluğun acısı yürek sızısı
her anın bir ziyan içimde yangin ateşi
senle bilmeyen yollarda divaneyim

alıştım uzaktan yollarına b/akmak koşmaktan yorulmadım
özlemekten de..

şim beni duy...!
ne gelen nede gidene sorma
sakın unutma
soranlarada hiç tanımıyorum deyin
yoksa üzülürüm t/anışlığına yalnızlığıma kuserim

kahrolurum şu yalan dolan dünyanın kahrından
ve beş paraya sevginin yok sayıldığına
şu gamsız yalancı aşklara yanarken
küllerim rüzgara savrulsun ruhun göz bebeklerine

gizli gizli giden sevdama koştum koştum ardından
ah
mezarına kaş göz elinle toprağnı sürer oldum rüyamda

gündüz güneşinle
gece ay gibi şevkin vurur yüzüme
ben seni her duruşunla kanardım gözlerin elasına kaldığım vakit
yorulmadım gülüşüne b/akmaktan...!

düşümün gözleri maviye b/akarken
sen gönülen çalan bülbülün sesinden ötmedin gülüm
ben seni gözlerin konuşmasından sevdim

19*07*13*K*a*r*t*a*ş*