Düşünce Kırma Sanatı

Kalemimden düşen bin parçayken,
Tuhaftır yazamamak.

Buradan, gidebildiğiniz yere kadar açın ellerinizi,
En güzel sözcükleri seçin, yetmez,
Kimin yerine istersen, onun yerine koy kendini, kesmez.
İçtiğiniz ne kadar büyük olursa olsun,
Kalbiniz ne kadar büyük olursa olsun,
En ağır yük bile bu yük olursa olsun,
Kim gelirse gelsin, kim giderse gitsin,
Hiç, hiç bir şeye sığmıyor işte,
Onun gidişi, onun sevdası, onun saçı.

Adı farklı, özlemi farklı, aşkı bir farklı...
Onu yenmek için, o lazım bana.
Hiç bir şey anlatamaz bunu.

Yüreğimden düşen, hiç parça.
Hadi at beni uzaklara,
Yak beni, kır, dök, parçala,
Al aşkını benden!

Belki de bir melektin.
Belki...

Bir an gelsin,
Her şey bitsin istersin,
Hiç bir şeyin bitmeyeceğini bile bile.

Tuhaf değil;
Düşen her bir parçayı,
Saklama zamanı şimdi...
Ve kalemimden düşen bin parça;

Hiçe sayılan.


| 19 Aralık 2011 | Pazartesi, 00:55 |