Düşünceler...

Kısa, uzun cümlelerim olsun sana kurduklarım...
Bir yazdığım kalem bilsin kelimelerimi, birde kağıt...
Sonunda 3 noktalar olsun doldurmaya korktuğum.
Belki de doldurmak istemediğim 3 noktalar...
En sonunda bir ünlem olsun,
Belirsizliğin verdiği kızgınlığı anlatan uzun bir yol misali.

Belli belirsiz yazım hataları olsun hikayelerimde...
Kimi en büyük hatalarım olsun, kimisi en küçüğü içlerinde...
Ne şekilde olursa olsun seni anlatmalıyım tüm cümlelerimde...
Seni hissetmeliyim yazacağım her kelimede.
Düşüncelerimde sen olmalısın, senin anıların olmalı hissettiklerim...
Tüm benliğimi sana emanet etmiş olmalıyım.
Ölürcesine saklamalısın beni yüreğinde...
Biraz acıtmalı canını, pişmanlıklar duymalısın...
Hafif bir dokunmalı yüreğine terk edişin...
Gözyaşlarında kaybolmalısın...

Gece ağır ağır üstüne çökmeli, beni yaşamalısın...
Etraf zifiri karanlık olduğunda,
Küçük bir mum ışığı aydınlatmalı odanı...
Yeterince aydınlatamayan mum ışığının gölgesinde belirmeliyim...
Önce biraz korkmalısın, sonra gözlerin dolmalı...
Boğazında düğümlenmeli söyleyeceğin her söz...
Yutkunmaya çalıştıkça daha çok dokunmalı...
Canın acımalı;
Tıpkı benim canımı acıttığın gibi olmalı...
Gözyaşlarınla savaşmalısın...

Saat sabahın 05:00'i olduğunda yorgun düşmeli bedenin.
Korkmalısın, ağır gelmeli sevgin...
Aklına takılmalıyım...
Dilinin ucundan çıkmak için bekleyen bir söz olmalıyım...
Söyleyebilmek için çabalar harcadığın, ama bir türlü söyleyemediğin;
Kelimelerden ibaret olmalı tüm sevinçlerin...
Yarı hevesli, yarı hevessiz savaşlar vermelisin.
Kazanman gerektiğini hissedip,
Kazanmak istemediğin için kaybetmeyi öğrenmelisin...
Sanırım kısaca pes etmeyi öğretmelisin kendine...
Her bir saniye de ayrı bir tat vermeli düşüncelerin...
Doya doya yaşamalı ve hissetmeli benliğin...

Bir gece yarısı hayali olmaktan başka bir şey olmamalıyım hayatında...
Hiçbir kalemin yazamadığı cümlelerden oluşmalıyım ki,
Hiçbir silgi hayatın boyunca silememeli beni yaşantında...
Her sene tek bir gün boyunca vazgeçilmez düşlerin olmalıyım akşamlarında...
Bitmeyecekmiş gibi doya doya yaşamalısın ki;
Sonuna geldiğinde,
Sabah olurken aniden kaybedince, beni bıraktığın anı hissedebilmelisin...
Söyleyecek tek bir söz bile bulamamayı anlayabilmelisin.
Aslında o kadar çok şey söylemek isterken yüreğin,
Dilinin ucuna takılmalı bir türlü söyleyemediğin sözlerin...

İşte ben, sende böyle olmalıyım...
Kimi zaman düşlerinde,
Kimi zaman gecelerinde,
Bazen dilinin ucunda,
Bazen gözlerinde...
Çoğu zaman gölgelerinde olmalıyım...
Ardından gelip sessizce, nefesin olmalıyım...

Sana tüm kararlı, kararsız cümleleri kurmalıydım...
Her kağıda, farklı farklı kalemlerle yazmalıydım seni...
Biz olmayı, aslında olabilmeyi isterdim...
Her hayalinde küçücük bir umut olmalıydım...
Bazense en mutlu anında, en büyük acıyı yaşatmalıydım...
Benim asıl istediğim...
Sen olabilmek, seninle olabilmek değildi...
Ben olabilmeni isterdim, beni yaşayabilmeni isterdim...

Şimdi her şey bir hayalden ibaret...
Gecelerimde gündüzlerimdesin,
Bazen uykularımda, bazense tam karşımdasın...
Nereye baksam seni yaşıyorum senden habersiz...
Dinlediğim her şarkı seni anlatıyor bana,
İstekli, isteksiz...

Gölgeler düşüyor kurduğum tüm düşlerime...
Karanlık çöküyor yaşadığım her saniyeye...
İçim ürperiyor, korkuyorum.
Senden kalan bir burukluk yer ediyor yüreğime...
Suskunluğum bozuluyor,
Sessiz çığlıklar atıyorum nefesim yettiğince...

Gece ağır ağır çekiliyor üzerimden...
Yeni bir günün verdiği küçük umutları yaşıyorum aniden...
Oturup yazdığım her satır siliniyor birer birer defterimden...

Ve sen,
Bir kez daha gidiyorsun...
Benden, tüm benliğimden...