Düşünüyorken

Gecelerden karaymış bahtım
Ömrüm yolsuz bir örümcek ağı
Çırpındıkça batmaktayım derine
Geleceğimi ruhsuzlara sattım

Ruhsatsız giriyorum her mabede
Ağlıyorum her duyduğum isme
Yeni doğmuş her nesneye, herşeye
Kızartıp yüzümü palyaço oluyorum

Bazen kafa çakıyorum duvara
Kafam duvar oluyor
Görüşüm duvarla sınırlanıyor
Gönlüm dizginsiz taylar gibi

Dalsam da görünmez hücrelere
İşlevim çoktur lakin bilene
Ruhsat da kalmadı şoför de yok elde
Ayağım hala frende
Kaymaktayım, duramıyorum
.....
...
..