Düşüş

sen şimdi
taş üzerinde bir kansın ya oğlan
hani baktındı ya
annene o gece bin pişman
sanma ki değişecek sevdiğinin hayatı
yetecek bıraktığın mektup geride kalanlara
ve sanma ki tersine akacak zaman...

uyan diyorum
kandırılmışsın yalan!
ama biliyorum nafile
hani baktındı ya
ogece annene
demek isteyip de diyemediklerin
sevip de sevilmeyişin
sevmeyi tarif edemeyip
dört duvara hapsedemeyişin...

gerçi her söz nafile
işte uyan oğlum diyor annen yine
oysa sen şimdi
taş üzerinde bir kansın oğlan
uçarken bin pişmansın oğlan
düşerken bin pişman...

sen şimdi
güncesinde sevilmediğinin
sen şimdi
ağzındaki söz
bir seansda sevdiğinin...

ve sen de bilirsin ya
çok geç artık ailenin yarınlarına
ve yazık ettin sana dair umutlarına

vede şanslıysan
unutulur gidersin oğlan...
zehretmezsin hayatı her kimse o kıza
ki sen ölürken uça uça
kız da yaşar doya doya...

gky...