Düşüş
şimdi yorgun uzsuz huysuz
ufacık gözlerinle bir pencerenin ardından
kalabalıklara uzanıyor gözlerin
dahası tam vaktidir kahveni içmenin
bilirim geciktirmezsin
telaşına oturmuş kalkmıyor
can çıkartan hasretin
sayfalar dolusu yazıyorum siliyorum
kendime malum kederim
güzel bir gün başlıyor güzelim
sakin duruyorum inadına dingin
önce güvercinlerimi besledim
ardından menekşelerime su yürüdü
küçük penceresini açtım dünyamın
sıkışıp kaldığım tavan arasında
bu gün güzel bir gün güzelim
aşkınla yükseliyorum en tepelerine
ayak altı düşlerimin paspası yüreğimde
alı al moru mor bu sevdanın
kimseye verecek hesabım da yok
ihtimal sevgiliden daha da ötelerde
çok bir şeylerinim biliyorum
hani bu daha da sevdiriyor sevindiriyor
uzaksan ne olmuş ki hani alnına değen ay gibi
bu gün yüreğim bunlu benim
Şiirin son kısmı ay gibi olmuş cidden. Karanlık gökyüzünde aydınlık ferahlığı, güzelliği. Bir ışıkla görünür kılmak duyguyu. Kutlarım kaleminizi.