D/üşüyor Cennetim

ışık
cennetten düşmüş bir çocuk
çimenlerin arasına gizlenmiş mutluluk
güneş bölmüş en karanlık sohbetlerini gecenin
bir damla suya yansımış hüznü öldüren ışık ...

çocuk
bir kaç sancılı adım
yalpalıyor varlığım
adını umut koyuyorum toprağın
her filizde yeniden doğuyor baharlarım

kuş
tutunmak için bir dal arayan kuş
ruhu sallantıda , sesinde hıçkırık
gagasında umudu taşıyan konuk
ağaca kiracı olmuş , bir kuş için hayat ! zorluk


gül
bardaktan taşan gülün kokusu
unuttuğum cennetlerin başkaydı dokusu
ağaçlara vururdu , çocukların uğultusu
cennette sobelenmek , mutlu yarınlarıma eş

gök
ağacın dallarından sarkan kuş!
güllerim solmadan , yeni haberlere uç !
çocukluğumun yüzüne vuran pembe ışık !
kuş ötüşlerini alıp , güneşle yeniden konuş !

benim göğümde güneş hiç batmadı
cennetten kalma çocukluğum , düştüğü çimenleri unutmadı...