Dutların Kan Rengi

/bir şehri
bir de seni
uyurken öpmek
bir seni
bir de şehri
terk ederken ağlamak
aşk'a yaklaştırıyor beni/




seninle olmadan geçmiyor
hüzünlerin renksel şöleni
ya da bitmiyor yazlık sinemaların
mutlu sonlu filmleri
kapı önlerinde yediğimiz çiğdemler gibi
açılıyoruz akşam sefalarında
sen olmadan yaşlanmıyor bedenim
bir köprü altı aşkı gibi ölüyorum

ağlama
ben seni böyle seviyorum

sırasını bekleyen kulis fahişesi selamlıyor
aydınlık yüzü ile
teselli etmek için çıkarıyor maskesini
seninle olmadan geçmiyor
bir gözünden olmuş piç kediyi sevişim

bir onu sevişin
bir de beni sevişin yetmiyor zamana

sen olmadan güneş vurmuyor yüzüme
küstah gülüşün yerini bulmuyor dudaklarında
beyaz nohut beyaz peynir kavgası
keyif vermiyor balık hafızama
oysa ikisi de beyaz

sen her daim yaz
aklına esince de yaz

seninle olmadan kum saati dönmüyor
dönüyor da kumlar geçmiyor
inceden gerdanında diziliyor
orada da sıramı bekliyorum
benim için ağlamak istediklerinde
gözlerinden yaşlarını akıtmıyorsun

yalvartıyorsun onları
hiç acımıyorsun

sen olmadan kirlenmiyor
herkesin güzelim bildiği aşklar
sorularım cevapsız kalmıyor
nedense sorunlarım kalıyor
kirlenmiş göğsünde
seninle olmadan dutların kan rengi çıkmıyor

beyaz yapraklı harita metod aşklarda
duvar süsünü biliyorum o zamana kadar
sen de öğreniyorum kenar süsünü oysa

bir ara eylül oluyor
gece geçen tren sesleri ıslığa dönüşüyor
sen olmadan kimse gitmiyor peronlardan
sus bile suskun kalıyor
bana senin için hesap soranlardan
babilde son basamakda yazıyorum adının baş harfini
değiştiriyorum aşkın dilini
dinini

sen olmadan
allahsızca sevemiyorum seni...

alicengizoyunu

(sen olmayınca tanrı bile öldürmüyor... hiç olmazsa bunu bir sebep say...)