Duvağıyla Gelir Ölüm

Bir cehennemdir gece bana sensizlik;
Kalın bir karanlık örter ömrümün üstünü,
Kederim yüreğimi deler,
Mavi beynimde koyulaşır!
Adı olur ölüm...

Gösümde kış güneşi açar,
Yalnızlık ateşten kıvılcım saçar;
Alevler kelebeğin ağzında,
Ömrüm uçurumun ucunda.
Günlük olur yangın!..

Yarasalar duvarı deler.
Ölüm açlıktan,
Yaşam tokluktan şikayet eder;
Kimse kabul etmese de ölüm kol gezer;
Al al bitmez, öl öl gitmez!..

Yutulan taş değil, toprak değil,
Hayatlardır...
Eskidikçe bilenen,
Bilendikçe hızlanan
Akıp giden zamanlardır...

Çekilsin diyorum artık üzerimden
Ölüme değen eller,
Açılsın pencereler,
Kovalansın ölümler,
Boşalsın yağmura gebe bulutlar,
Doysun kara topraklar;
Ölüm de kalmasın, gözyaşı da,
Duvağı kaldırılsın gecelerin...

08.08.2010/ANKARA