Duvar

önüm duvar
ardım duvar
nereye yaslansam duvar....


yazgımın yükü
çivi gibi çakılmış ömrüme
yer duvar / gök duvar
nereye adım atsam karşımda duvar...


iriyarı bir hayat
dört bir yandan manevra yapıp
almış avucunun içine
sarıp sarmalamış kefenden duvar...


çığlıklarım bitimsiz
çıkış kapalı
vurdukça vuruyor
duvardan duvara...


yarınlar karanlık
umutlar dikenle örülü
renklerin cümbüşünü sormayın bile
dokunsam taş gibi soğuk
duvar gibi cansız
bir o kadar da acımasız
sanki anıt duvar...


dedim ya!
ömrüm duvar;
gidecek yol arasam
göz ucuyla tarasam
tutunmak istesem
gözüme kestirsem
yine çomağını sokar
yine karşıma dikilir kör olası duvar...


biliyorum
kurtulmak imkansız
yapışmış bir kere yakama
kaçacak delik bulsam da
tutar yakamdan
yapıştırır yere
çatar kaşlarını imansız duvar...


Polat Tek
21 Aralık 2015