Duvar Dibi Ölümler

Vakit günün ikinci yarısını vuruyordu
Şehrin kenar mahallelerinden bir cami de
Öksüz oğlu Ferhat'a sala okunuyordu
Aslında adı bir yerlerden aşinaydı
Amma; Kim olduğunu bilemedim ya
Yılın baharı yazı güneşi dururken
Soğuk kış günü olacak şey miydi bu ?
Bizimkisi öyle sıradan
Konuşuyoruz işte havadan sudan
Ne varsa sarıyoruz boş bir makara
Toplanmışız o kadim dostlarımızla
Masamızda fukaralık üstüne muhabbet
Seslendi yine o şom ağızlı gudubet
Hey...duydunuz mu bre millet...
Ferhat emmiyeydi bu sukutu sala
Haydi ne durursunuz koşun avluya
Meğerse dün gece direnişleri tükenmiş
Bir duvar dibinde bedeni buz kesmiş
Öyle naçar ve küskün hayata
Bir başına veda etmiş
Cesedini bulmuşlar bu sabah
Patlak bir sokak lambası altında
Öyle ya biz topyekün haddimizi biliriz
Garipler bi kesler mezarlığında
O'na da üç beş küreklik yer eşeriz
Delikanlının hasıymış Ferhat
Bir kaç dost yiğitler gibi gömer
Sonrada paşa paşa döneriz.
Kim bilir...
Bundan sonra hangi duvar dibinde
Hangi sahipsizlerin naaş'ını alır
Yine bu mezarlık yollarına düşeriz.