Duvar Diplerinin Loşluğu

unutulmuş gözlere
boşluklardan anılar fısıldasa
korku korosundan kuşlar duyar
biz neşe içende şahidiz
kanat çırptıkça göğü boyama telaşında
mavileşirdi deniz

niçin üstünü örtüyorsunuz
sizin değil mi bu alevlenmeler
bakın o orada unutmuş kendini
söylediği şarkıyı hatırlamanız için
eski gölgesini giyinmiş

tüm siyahlarıyla
ve onun altında yalnızlığı anlatan
duvar diplerinin loşluğu
salkım saçak bir ot uzuyor
boyunuzdan büyük aşk yarışında

nasıl yakalandık bak
güzellik yankısına su veren yıldız
ve onun ay dönencesinde
acıdıkça yüreğini okşayan bulut
her şeyi söyleyecek

çiçekler hafiflemiş bedenlerini salıyor toprağa
kaybediyorsunuz
yokluğunuz kışın düşüncesi
uykulu su dona kalmıştır diye
yalanlar söyleyemezsiniz

yola koyulana bakar bu eğim
sırtında ıslak elleriyle geçmişi anımsatan nehir
ayaklarınızın altında gürültüler büyütecek
varsın duymayın siz
aşkın gözyaşlarıyla süsleniyor bahçemiz .