Duvardaki Resim

O tebessüm eden aydınlık yüzün,
Ardında zifirî bir matem vardı.
Masmavi gözlerde neşe ve hüzün...

Belki çok manalı, belki manasız,
Kim, nasıl görürse, öyle bakardı.
Sıcak, soğuk, donuk, ürkek, pervasız...

Ne çabuk geçmişti hovarda zaman,
Hani su misali günler akardı.
Artık geçmiyordu duvarda zaman.

Vehmettiği feryat, figan olsa da,
Öğrettiği sabır, sebat, vakardı.
Ufuk sararsa da, umut solsa da...

Bu elem, bu acı, bu kor, bu ateş,
Bu hasret düştüğü yeri yakardı.
Biçare yanardı çocuklar ve eş.

Sevgi pekişerek, söz birleşerek,
Bütün yollar yalnız ona çıkardı.
Duygular coşardı şiirleşerek...