Duvarlar Kan Ağlıyor

sıyrılır kınından ölüm
feveran çığlıklar derinden
düğümlü boğazlar suskun
geceyi sarar kurşun izi
çelikten tüller gerer tene
ilahi adalet kaybolur dilde


suskuların adaleti duvarlar
kanını gizleyip ağlar geceye


yüreğe süzülen ışıktır nurdan
kıymeti bilinir dostlukların
sokakta çelme takılan kedi
orada baş tacıdır yürekten
dalları yolunan herca-i menekşe
göz doldurur mahpus camlarında


hele çöpe atılan bir dilim ekmek
boğazdan süzülür volta çayında


gözyaşları akar kirli yastıklara
vicdan yoklanır kara gecede
gelgitlerde karılır yürek pimleri
bir güvercinin yuva telaşı serde
dalgalı denizlerin mavi hayali
midye gibi cebe dolar tesbihler


kalp yamaları güllü basmadan
gizlice sarılır keyif tütünleri


tecritlerde bağlanır düşler
zehir akar insan mayasından
börtü böcek karabasan
zamanı yitik paslı ömrün
çırpındıkça karabatak
sökün eyler tenden uçar


?başın öne eğilmesin aldırma gönül aldırma?
?ağladığın duyulmasın aldırma gönül aldırma?
Sabahattin Ali

11.11.2009

kan ağlasa da mahpus duvarları özgürlüğe olan inanç sarar tüm yaraları...