Duvarlara...

duvar;



Sen hiç kaldın mı kendi önünde?

Sen hiç yaşadın mı bana yaşattığını...

Hiç baktın mı sana; Şöyle boydan boya.
Başın ağır; bir aşşağı bir yukarı yavaşça
Çaresizliğini dinledin mi hiç .
Önünde dururken ?nasıl aşabilirim seni? diye
Baka kaldın mı dibindeki toprakta karınca yuvalarına?

Sen tüm sertliğine rağmen;
Sana ekilmeden yeşermişleri gördün mü?
Seni saran yosunlar bile, bazen unutturdu kızgınlığımı bana
Sevgiyi gördüm! Umudu izledim sarmaşıklarında...
Sevindim adına!
Sen hiç yığıldın mı önünde benim gibi
Dizlerinin üstüne...
Ellerin kanadımı kendine vurmaktan
Sende ne çoktur kan izlerim!
Sana kazıdıklarımın anlamını bildin mi!
Boyaya kızdın mı kalemim olduğu için...
Beni düşman belledin mi
Seni hep aştığım için...
...........Sen hiç kaldın mı kendi önünde?
_Kalırsan; bak sana benim gibi...
Düşün... yılma,
aş ve aşkta bul kendini!