Sesini Duyan Olmadı

Sabah telaşla uyandı,kardeşlerim,

Korkudan bağırmaya, sesi yetmedi.

Ağladı günlerce,sessiz sedasız, 

Gözyaşlarını silmeye,gücü yetmedi.

Enkazın altında,günler geçmedi,

Vakit dediğin,hemen bitmedi,

Kurtulmak istedi,düştüğü yerden,

Ayağa kalkmaya,gücü yetmedi.

Bağırdı bir süre,kimse duymadı,

Duvara vurdu,gelen olmadı, 

Bir süre sonra,kendinden geçti, 

Dua etmeye,gücü yetmedi.

Aç,susuz bitap,saatler geçti,

Geceleyin rüzgar,amansız esti,

Düşerken kolunu,bir demir kesti,

Yarayı sarmaya, gücü yetmedi.

Düşünmek için,vakit çok boldu,

Yanında olanlar, birden yok oldu,

Eşi,çocukar nerede,nasıl,ne oldu,

Arayıp bulmaya,gücü yetmedi.

Gece olunca,karanlık çöktü,

Az olan,ümidi, tamamen bitti,

İnsanlar nerede,nereye gitti,

Burdayım demeye,gücü yetmedi.

Saatler geçti,zaman ilerledi, 

Bekledi ümitle,kimse gelmedi,

Günlerdir midesine,birşey girmedi,

Yiyecek bulmaya,gücü yetmedi.

Bir zaman sonra,gelenler oldu,

Birden her taraf,insanla doldu,

İçine bir umut,heyecan doldu,

Sesini duyurmaya,gücü yetmedi.

Saatler sonra,onu buldular,

Yerin nerde,nasılsın diye sordular,

Enkazdan çıkarıp,sedyeye koydular,

Teşekkür etmeye,gücü yetmedi.

Sanki Dünyaya,yeniden geldi,

Kendi kendine, ne sözler verdi,

Şimdi Dünya da,bir sınav verdi,

Unutmak istedi,buna gücü yetmedi.