Duysa

suskunluk çöktü üstüme..
sinsice..
ben bağırıyorum ama bedenler duymuyor.
ruh çığlık çığlığa avazı çıktığı kadar .
ama kendini bilmez bedenler duymuyor !
ruh sessizleşti.
ses telleri de dayanamaz oldu.
of..
duysana ..
tek bir beden duysa
ruh kavuşacak huzura.
hani bir an olur ya
düşünürsün bir başına
neden kırgınım hayata?
bu görünmez güzelliğe kırgınlığım, küskünlüğüm niye?
sonra farkedersin
boşa bu üzüntüler ,sıkıntılar.
gereksizce kendi kendini yormalar.
sanki bilmiyor musun
seni kimsenin duymayacağını.
sanki ...

Olsun ufak bir umut kalbi ateşler.
Olur ya duyan biri çıkar
Olur ya...
Benim ruhumda kavuşur huzura