Düz Duvar Dünya Ağlarım Önünde

Düz duvar dünya,ağlarım önünde,
Afiş eder sabıkaları böğründe,
Akça pakça idi doğduğumda yolum,
Şimdi körebe oynuyorum.




Doğrular, yitirdi cazibesini,
Artık durmalı bu aşk'a mesafeli,
Yırtıldı uydurulmaktan,kafiyeli yalanlar,
Seviyorum desem,alıp götürüyor polis rüzgâr.




Bu nasıl bir mantık hatası?
İstifa mı etti aşkın hakimi,savcısı?
Şikayet edeceğim merci yok!
Kurtaramam paçamı,yalnızlığın avukatı çok.




Telaffuz bile edemem,'insan hakları mahkemesi'
ne zor cümle.
Anlaşıldı,mahkûmuyum müebbet hapse,
Eni boyu belli değil,delinmez ki geceler,
Neyse,idare lambası'dır gündüzler.