Ebedi

Birkaç karanlık,
Yontulmuş ruh,
Bir gece vakti gelmiş bir araya.
Düşünmemişler,
Biz neyiz dememişler.

Bir koca kulak
Dinlemek.
Bir ayak yürümek.
Bir göz ki görmek.
Tüm bedeni uzaktan edilgen.
İpler başkasının elinde
Kendisi bir kukla ki
Çekmeyince biri
Oynamaz eli kolu.

Aklı var mı peki bunun;
Akıl dediğin, yemek yemek
Su içmek, tetiğe basmaksa
Var.
Yoksa, neyi neden yaptığı bilmek
Değil bunun aklı.
Ermez daha fazlasına
Erdirmez kendini.
O en dibe vururken insanlığı
Çakal gözlerle bakar
Görmez iyiyi, güzeli.

Neci bu peki düşünmeden
Olmaz ki insan.
Düşüncesiz olmaz ki hayat.
Ölmüş bir ruh olsa gerek,
Neden ölür canlıyken ruh.

Satılıktır kalleşin ruhu,
Cehennem bekler onu.
Döndükçe zaman,
Adım adım yaklaşır
Ateşten kuyusuna atılır.

Yok yok kimse etmez,
İnsanın kendine ettiğini.
Bilmezse insan kendini neye
feda ettiğini,
En masum insanlara sebep olur.
Kendi çukurunu kendi kazar.
Gün gelir mahşerde,
Kurulur nizam
Yaptığı hainlik sorulur.
An an.

Çağrılır zebaniler,
Kukla olan ölü ruhlar dizilir.
Emri veren hainlerle
Atılır cehenemin en dibine.
O zaman anlar fakat
İş işten geçmiştir.

Çağrılır şehit:
Ey şehit üzerindeki kanların
Senin nişanındır,
Toprağını koruyan,
Namusunu bekleyen evlat,
Hak adalaten uğrunda,
Verdiğin can
Seni en yücelere yükseltir.

(Aralık 2009)