Ebedi Kış

Ebedi kışımın tam sonbaharındayım
Ayak sesleri, kuş cıvıltıları işitmiyorum
Bir sonsuzluk kapısının ardında
Çığlıklarımı dinliyorum

Hayatın bittiği tam o anda
Kara bir yaprak düşüyor yere
Ardından bir ok fırlıyor göğsüme
Gözyaşlarım kapılıyor sele

Bir martı yuva yapmış gökyüzüne
Uçuyor umuda doğru usulca
Umut nedir bilir misin güzel kuş ?
Acı verir insana yanarcasına

Uzun bir yol var şimdi önümde
Ya gideceğim ya da geri döneceğim
Sonsuz haykırışlarımın ardında
Ebedi kışımı süreceğim