Ebediyet...

Işıkları söndürerek,
Çarptın kapıları suratıma , gittin bir bir ...
Koskoca bir aşktan gittin sen .
Hayattı terkettiğin evren .
Gittin gittinde ...
Bir benden gidemedin be firuzem ..!


Yalnızlığın kokusu var sanki bu şehirde sensiz,
Seni kimlere sorsam başını eğer , nedensiz ...
Artık eskisi gibi cıvıldamıyor kuşlar,
Sanki ölüm trenini bekler olmuşlar .


Yükseldin bu ısdıraptan göğün maviliğine,
Bende birazdan yolcuyum bakılırsa ayağımın serinliğine,
Hüzün mum oldu ayrılık ışığım bense şamdan ...
Teslimim az sonra sonsuza , ahir ebedîyete ...