Ebemkuşağı Çizseydiniz Yüzüme

gizlice gülümsüyora benziyen
tek tük yağmurdu çiseleyen
ben ağlamıyordum

alaca karanlıklarda kovaladığım
gorgo’lardı sancılarım
gecenin ortak çıldırılarında

içinizde - izninizle -
utangaç rüzgarmışcasına gezinen
uzaklara bakışlı adamdım ben

bulutların ak gizinde yüzen
tanrısal ışıklar geziniyordu yüzünüzde
yüreğinizden beslenen

susuyordum
ben yosun tutmuş hüzün artığıydım
sessizliğinizde büyüyen

ateş böcekleri yuvalanmıştı teninizde
tadı yoktu tek kişilik ölümlerin
bu yüzden bekliyordum
- ömrümce bulamadığım -
dört yapraklı yoncalar buluyordum gözlerinizde
ve ilk şiiri yazıyordum ölümüme

oysa doğmak kolaydı yeniden
renklerinizle
benden daha şaşkın ellerinizle
ebemkuşağı çizseydiniz yüzüme..

ya da
çıkılacak dağ
yüzülecek bir deniz çizseydiniz
böyle küflü bir şiir akşamında
içime s/imgesiz yerleşmeseydiniz

( şiirin son dizeleri bir şair dostun yorumundan alınmıştır.. bu şiire o kadar yakıştırdım ki sevgili İCEBERG’den izin isteme nezaketini bile göstermeden şiirime ekledim.. umarım af eder...)