Edgar Nikola

Son defa çekip giderken şehirden
bir valiz dolusu sevgimi aldın yanına
farkında bile değildin
olmanı da beklemedim zaten Nikola

Yanlıştı uğradığın bütün adresler
başka tenlerde aradın beni
ayrılık sonrasında
ruhsuz bedenlere sığındın
kokusunu
bakışlarını
nefesini
unutmak için deyip kandırdın kendini
harcadın üç kuruşa


Bilmiyorsun
ne zor olduğunu
koskoca bir ev dolusu yalnızlığı süpürüyorum
kapı dışarı senden sonra
umudumla birlikte çöpe atıyorum
kendimi
hayallerimi
gülüşlerimi
her sabah
ve hiç sıkılmadan hem de yıllarca

Komşunun köpeği yakalıyor mütemadiyen
söverken
sol yanımı vuran acının
gelmişine geçmişine ulu orta

Ruhumun kirlenmesine hiç izin vermedim
Dönme bu saatten sonra
çok zor olsa da
Yalnızlığa alıştım Nikola!..