Efgân-ı Zümrâ

..... ........



Öpmek
Islak kirpiklerinden bir adamın
Dil ucuyla tatmak acısını
Yanmak
Yanağına düşen puslu bir Ocak yalazında
Efildeyerek gezinmek
Sonra
Dinlenmek ılgın ılgıt nefesinde
Aşk budur
Dedi Kadın
Örttü kirpikleriyle Adam
Dudaklarını kadının
Üşütmesin dedi
Kelimelerin

..... ........



Kırık bir mısranın
Vezin sayısı kadarınca sevseydin
Hiç olmazsa beni
Ki
Kırk yıl hatırı kalırdı bende yine de
Yarım kalan
Tamlanamayan her kafiyenin



Mart da bitti
Ve
Dışarıdaki fırtınayı saçlarına
Yağmuru ayaklarına giyinmiş
Eli yüzü çamurlu
Bir Nisan daha
Sürüyerek çiçekli basma entarisinin
Dantelalı eteğini
Pasak sokağımın alçılı asfaltından
Öyle sessiz
Öyle b'izsiz geçecek
Gözlerimden sağdığı resimlerle
Mahmuzlayıp penceremdeki Hazeran'ımı
Beni aynalarıma
Aynalarımı bana kırdıracak
Hezayânî Haziran
Sonra
Temmuz
Yakacak avuçlarıma
Kına niyetine
Yaslı bir ağıdı zılgıt zılgıt
Telli duvaklı
Ve
Eylül'de dökülecek içime misâl
Öksüz yetim kâinât
Kasım'da asılacak boynuma
Kör kargılarla alnımda karılan
İm(l)âsız im(k)ansız kaderim
Yüzümün enkâzına devrilse de
Bu tirşe
Bu abus arş-û asumân
Gözlerim
Hep Aralık kalacak



Kaç mevsim geçti aramızdan
Yatağını kaybetmiş
Ç'ığıl çırıl bir nehir gibi bîuhde
Kaç iklim değişti
Kaburgalarımı tekmeleyen
Göğsümü delen yüreğimde beyhûde beyhûde
Kaç Eylül'de
Yoldu saçlarını bahçedeki kiraz ağacı
Kaç şivânla yas giyindi
Seni çoğalttığım aynalarımın sırçası
Kaç Ay gezindi esmer teninde gecemin
Kaç yıldızı vurdum kanadından
Sapan yaşlarımla

Gelmedin



İç acılarımın toplamı
365 gün
52 Hafta
8.766 saat
525.960 dakika
SEN ediyor


Yoksan
Noksanım
Anla



..... ........